TIJD OM DEZE KERELTJES WEG TE WERKEN
Laten we eens kijken waarom en hoe de meest voorkomende parasieten de gezondheid van uw hond kunnen schaden en soms zelfs een risico kunnen betekenen voor u en uw familie.
Laten we eens kijken waarom en hoe de meest voorkomende parasieten de gezondheid van uw hond kunnen schaden en soms zelfs een risico kunnen betekenen voor u en uw familie.
Rondwormen zijn de wormen die het meest worden aangetroffen bij onze huisdieren: tot 30% van de honden en tot 70% van puppy's zijn besmet met Toxocara canis.1,2
Besmette honden scheiden de microscopisch kleine rondwormeitjes uit in hun uitwerpselen. Andere honden kunnen die eitjes inslikken door te snuffelen of te likken aan grond of andere stoffen die fecaliën bevatten.
Uw hond kan al besmet worden met rondwormen bij de geboorte omdat de moeder de wormen vaak doorgeeft aan de puppy tijdens de dracht. Rondwormen kunnen zich ook na de geboorte ontwikkelen in een puppy wanneer deze een wormlarve binnenkrijgt via de moedermelk.
Volwassen rondwormen leven in het darmkanaal van de besmette hond. Heel wat honden vertonen geen ziektesymptomen, maar honden met een ernstige rondwormbesmetting, vooral puppy's, vertonen spijsverteringssymptomen (dikke buik, diarree, braken) en zelfs ademhalingsstoornissen (doorgaans hoesten en longontsteking).
Net als rondwormen, zijn haakwormen besmettelijke parasieten die in het darmkanaal van de hond leven.
Onderzoek toont aan dat 30% van onze huisdieren besmet zijn met deze wormen.1
De haakworm hecht zich aan het slijmvlies van de darmwand en leeft van bloed. Zijn eieren worden uitgescheiden in het darmkanaal en komen in het milieu terecht via de ontlasting van de hond.
Na 10 dagen komen de eieren uit. Ze overleven gedurende verschillende weken op een zachte ondergrond (aarde, gazon). Deze larven kunnen uw hond besmetten door gewoon contact, waarbij de huid gepenetreerd wordt. Ze kunnen ook opgenomen worden wanneer de hond aan de grond snuffelt en daarna zijn neus likt.
Haakwormen veroorzaken bloedingen in het spijsverteringskanaal. Ze zijn in het bijzonder gevaarlijk voor puppy’s waar ze een bloederige diarree en ernstige bloedarmoede kunnen veroorzaken met soms fatale afloop.
Bij oudere dieren kan het bloedverlies meer chronisch zijn en kan ernstig gewichtsverlies optreden en het dier kan verzwakt raken.
Zweepwormen zijn een van de meest voorkomende darmparasieten van onze honden met een prevalentie van 1,2%1 tot 30%.2 Ze leven in de dikke darm.
Zweepwormen danken hun naam aan hun typisch zweepvormige lichaam. Hun lichaam bestaat uit een dun, vezelig voorste gedeelte (de zweepriem) en een dik achterste uiteinde (de handgreep van de zweep). Ze hechten zichzelf aan de darmwand en leven van bloed.
Uw hond kan besmet raken met zweepwormen door opname van besmettelijke zweepwormeitjes in aarde of andere substanties die besmet zijn met fecaliën van honden. Deze eitjes zijn bijzonder resistent en kunnen tot 5 jaar lang in de omgeving aanwezig blijven. Wanneer uw hond gaten graaft, of speelt met speeltjes die met aarde in contact zijn geweest, kan hij besmet raken.
Honden die besmet zijn met een klein aantal zweepwormen zullen mogelijk geen tekenen van infectie vertonen. Zwaardere besmettingen kunnen bloederige diarree veroorzaken, met ernstige, soms fatale bloedarmoede Een chronische besmetting met deze parasiet veroorzaakt vermagering en ernstige verzwakking. Zonder behandeling kan dit leiden tot de dood van het dier.
Hartwormen zijn een opkomend risico voor honden in alle Zuid- en Oost-Europese landen.1 Klimaatveranderingen zijn bevorderlijk voor deze parasieten omdat hartwormen worden overgedragen door muggen.
Zodra ze volgroeid zijn, leven ze in het hart en de grote bloedvaten van de longen. Volwassen hartwormen kunnen tot 30 cm lang worden.
De hartwormlarven die door de mug tijdens haar bloedmaaltijd worden ingebracht, migreren uiteindelijk naar de hartkamers of naar de longvaten. Zodra ze zijn volgroeid in het hart, belemmeren deze wormen de goede werking van het hart. Het hart moet meer moeite doen om het bloed in de longslagaders te krijgen. Deze chronische overbelasting van het hart leidt uiteindelijk tot hart- en longfalen.
In een vroeg stadium zijn honden vaak niet symptomatisch. Daarna zullen klinische verschijnselen optreden en zich verder ontwikkelen over een periode van weken tot maanden. Een niet -behandelde besmetting met hartworm kan fataal zijn.
De dieren beginnen sneller moe te raken bij het wandelen. Progressief wordt kortademigheid en hoest ook in rust waargenomen. Uiteindelijk ondervindt de hond grote moeilijkheden om te ademen, zijn hart slaat heel snel maar zonder effect, er begint zich vocht op te stapelen in de buikholte en vaak sterft het dier na verloop van enkele maanden tot jaren.
Lungworms are small worms that live in the blood vessels of the lungs. The larvae pass through the walls of the lungs, are coughed up and passed out via the faeces. They enter a slug or snail and the dog is infested by swallowing this, or by swallowing larvae left in a slime trail.
Young dogs (under 18 months) are most at risk of infestation.
Lungworm infestation causes respiratory signs such as coughing and tiredness at exercise. Infestation may also cause blood clotting problems, leading to a wide range of signs associated with bleeding. Most worryingly, in more than 10% of cases, lungworm can cause death.1
Vlooien zijn het hele jaar door een probleem en de meest voorkomende uitwendige parasieten die onze honden besmetten. In feite bevindt zich slechts 5% van alle vlooien op onze honden De onvolwassen vormen (eitjes, larven, vervolgens poppen waarin zich de toekomstige jonge vlooien bevinden) zijn onzichtbaar in huis aanwezig. Men vindt ze in tapijten, in spleten van planken vloeren, in stoffering en in de mand van onze hond.
Jonge vlooien die uit de poppen komen, springen op uw huisdier zodra het ergens voorbij komt waar eieren, soms maanden geleden, van de vacht van huisdieren zijn gevallen. Inderdaad, poppen kunnen 4 tot 10 maanden overleven!
U kunt denken dat u erin geslaagd bent van de vlooien af te komen nadat u met de behandeling van uw huisdier bent gestart, en toch ziet u ze weer opduiken. Dit kan te wijten zijn aan een stijging van de omgevingstemperatuur, zodat vlooien in tuinen kunnen overleven en zich opnieuw vermenigvuldigen. Zwervende of gewoonweg onbehandelde dieren zijn een onuitputtelijke bron van nieuwe vlooien. Om vlooien echt aan te pakken, moet u hun levenscyclus doorbreken: vlooien die zijn ontwikkeld tot een volwassen fase moeten worden vernietigd voordat ze opnieuw eieren kunnen leggen. Men moet regelmatig blijven behandelen tot het poppenreservoir in de omgeving is uitgeput. Het kan zijn dat dit gedurende het hele leven van het dier nodig is.
Wanneer vlooien een hond bijten om zich te voeden met zijn bloed, kan het dier intense jeuk ondervinden en hevig gaan krabben. Ze kunnen een hond echt het leven zuur maken, vooral als hij/zij lijdt aan vlooienallergie (allergie voor het vlooienspeeksel). Een vlooienallergie uit zich door verergerende jeuk, haaruitval, een dikke, grijsachtige, vette huid en bacteriële huidontsteking.
Vlooien zijn ook de voornaamste drager van de lintworm van hond en kat: Dipylidium caninum.
Teken zijn de tweede meest voorkomende externe parasieten waarmee uw mee te maken kan krijgen. Van de lente tot de herfst zijn ze overvloedig aanwezig, maar door de veranderingen in het klimaat, vormen teken steeds vroeger in het jaar een probleem en blijven ze gedurende langere perioden actief.1,2
Teken komen voor op planten en klampen zich vast aan onze huisdieren wanneer ze voorbij komen. Het is bijzonder moeilijk te voorkomen dat een hond teken krijgt. Teken kunnen zich aan uw hond hechten wanneer hij/zij met u meegaat op wandelingen, trektochten of tijdens activiteiten buitenshuis.
Ze planten hun monddelen in de huid van de hond en zuigen zich gedurende verschillende dagen vol met bloed.
Teken zijn een belangrijk probleem omdat ze de voornaamste overdrager van infectieziektes zijn op onze huisdieren. Het gaat vooral om de volgende ziektes:
De parasieten die hierboven beschreven zijn, zijn sommige van de meest voorkomende bij honden, maar u dient er zich goed van bewust te zijn dat uw hond ook risico loopt op parasieten die hier niet in detail beschreven zijn. Vraag uw dierenarts om advies over het risico van uw huisdier op specifieke parasieten.